Pora (nie)życia

Jesteś najlepszą z pór roku

Naturę budzisz do życia

Tym razem doznałem szoku
Bo nakłaniasz mnie do zabicia

Więc siedzę przed kompem i piszę
Za oknem śpiewają gawrony

Nad wszystko wolałbym ciszę
Bo jestem taki zmęczony

Czułem, że jest mi dobrze

Było, wiosna nadchodzi

Zatem czemu kochanie

Jesteśmy jak antypodzi

Z tobą płakałem oraz się śmiałem
Bo z tobą było wspaniale
Teraz jakbym wymazał się kałem
Wszystko co wokół walę

Mam szczerą nadzieję

Że tak jak wiersz ten głupi

Wszystko zostanie skończone
Lecz nikt tego nie kupi