Miodowe piwo

Byłeś niczym miodowe piwo.
Słodko-gorzka sensacja na języku.

Nikt nie wie, czemu mi to smakuje.

Nie ma w tobie pozornie nic wyjątkowego.

Polecałem cię chętnie kumplowi,

Lecz ten twojego smaku się brzydzi.

Chętniej zwymiotuje, niż cię wypije,
Czy tylko ja cię mogę zrozumieć?

Długo myślałem nad tym samotnie.

Sprawiasz, że dziwnie się zawsze czuję,

Jakbym wypił trochę za dużo.

Potrzebuję twojej obecności.

Jesteś jak wspomnienie z mego dzieciństwa,

Chociaż nie pamiętam z niego zbyt wiele.

Wydaję mi się takie okropne,

A jednak tęsknię za nim tak bardzo.

Dałeś mi to, czego potrzebowałem.

Trochę bólu i przyjemności.

Została mi po tobie tylko pusta butelka,

Boląca głowa, złamane serce.

Ciągle bym pił cię, ale nie mogę.

Wycofali cię z mojego sklepu.

Jedyne, co zostało mi na pocieszenie,

To dosłownie prawdziwe, miodowe piwo.

Sztuka współczesna

Współczesna sztuka to nic innego jak bełkot pijaka,
Którego umysł wokół różnych bzdur lata.

Zatrzymuje się w miejscu tylko na chwilę,
Poczytalność zaś w ciemności się kryje.

Swoje chore pasje zamienia w materię,
A patrzenie na to sprawia, że cierpię.

Nie chcę, by spotkał go paskudny koniec,
Nawet jeśli historia musi tam go ponieść.

Kontakt z drugim człowiekiem powoli umyka,
Łatwiej znosić towarzystwo niemego krytyka.

Wiem o tym dość dobrze, a przeto,
Że sam jestem nietrzeźwym poetą.