Pora (nie)życia

Jesteś najlepszą z pór roku

Naturę budzisz do życia

Tym razem doznałem szoku
Bo nakłaniasz mnie do zabicia

Więc siedzę przed kompem i piszę
Za oknem śpiewają gawrony

Nad wszystko wolałbym ciszę
Bo jestem taki zmęczony

Czułem, że jest mi dobrze

Było, wiosna nadchodzi

Zatem czemu kochanie

Jesteśmy jak antypodzi

Z tobą płakałem oraz się śmiałem
Bo z tobą było wspaniale
Teraz jakbym wymazał się kałem
Wszystko co wokół walę

Mam szczerą nadzieję

Że tak jak wiersz ten głupi

Wszystko zostanie skończone
Lecz nikt tego nie kupi

Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam

Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam

Co to znaczy być "kochany"?
Co oznacza robić "dramy"?
Co zwiastuje "słowo Boże"?
I jak ludziom to pomoże?

Czym jest człowiek na tym świecie?

Czym rzekome "Boże dziecię"?

Czym osoba z krwi i kości?

Czym ocean wątpliwości?

Ile warte Twoje słowo?

Ilu ludzi umrze "młodo"?
Ile ginie ludzi co dzień?

Ile czeka nas odrodzeń?

Komu pożyczę dwa grosze?
Kogo w sercu swoim noszę?

Kiedy zginę?
Gdzie się znajdę?

Kto z ludzi zrobił zwierzęta?

Kto nas kocha? Kto pamięta?

Jak nazywasz się o "Boże"?
I kto Tobie dopomoże?